تاثیر آبدرمانی بر کاهش درد و بهبود عملکرد در بیماران مبتلا به دیسک کمر: یک مطالعه مقایسهای بین گروه کنترل و تجربی
تاثیر آبدرمانی بر کاهش درد و بهبود عملکرد در بیماران مبتلا به دیسک کمر: یک مطالعه مقایسهای بین گروه کنترل و تجربی
نویسنده: دکتر میدیا رحمانی
چکیده:
دیسک کمر یکی از مشکلات شایع اسکلتی-عضلانی است که میتواند منجر به درد مزمن، کاهش دامنه حرکتی و ناتوانی در انجام فعالیتهای روزمره شود. درمانهای مختلفی برای مدیریت این مشکل وجود دارد که در میان آنها، آبدرمانی بهعنوان یک گزینه غیرجراحی و موثر برای کاهش درد و بهبود عملکرد فیزیکی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه مقایسهای، بررسی اثرات آبدرمانی بر کاهش درد و بهبود عملکرد در بیماران مبتلا به دیسک کمر بود. در این مطالعه، دو گروه تجربی و کنترل از بیماران مبتلا به دیسک کمر مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه تجربی تحت درمان آبدرمانی و گروه کنترل تحت درمانهای سنتی قرار گرفتند. نتایج این مطالعه نشان داد که آبدرمانی تأثیر مثبت قابل توجهی بر کاهش درد و بهبود عملکرد بیماران داشت.
مقدمه:
دیسک کمر، که بهعنوان فتق دیسک بین مهرهها نیز شناخته میشود، یکی از شایعترین علل دردهای مزمن کمر است که میتواند تأثیرات زیادی بر کیفیت زندگی افراد بگذارد. این اختلال باعث ایجاد دردهای شدید، ضعف عضلانی و محدودیت در حرکت میشود. درمانهای مختلفی برای کاهش درد و بهبود عملکرد بیماران مبتلا به دیسک کمر وجود دارد، از جمله داروهای ضد درد، فیزیوتراپی و در برخی موارد جراحی. در این میان، آبدرمانی بهعنوان یک روش غیرجراحی و بدون بار اضافی بر مفاصل و مهرهها شناخته شده است. استفاده از ویژگیهای منحصر به فرد آب، از جمله شناوری و مقاومت آن، میتواند به تسکین درد و تقویت عضلات کمر کمک کند. هدف این مطالعه بررسی تأثیرات آبدرمانی در مقایسه با درمانهای سنتی در کاهش درد و بهبود عملکرد بیماران مبتلا به دیسک کمر است.
روششناسی:
این مطالعه بهصورت کارآزمایی بالینی تصادفی با دو گروه تجربی و کنترل طراحی شد. در این مطالعه ۶۰ بیمار مبتلا به دیسک کمر که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، بهطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه تجربی (۳۰ نفر) که تحت درمان آبدرمانی قرار گرفتند، و گروه کنترل (۳۰ نفر) که درمانهای سنتی مانند فیزیوتراپی و داروهای ضد درد را دریافت کردند. ارزیابیها شامل دو مرحله بودند: قبل از شروع درمان و پس از چهار هفته درمان. برای ارزیابی درد از مقیاس شدت درد VAS (Visual Analog Scale) و برای ارزیابی عملکرد فیزیکی از مقیاس Oswestry Disability Index (ODI) استفاده شد.
گروه تجربی:
در این گروه، بیماران تحت درمان آبدرمانی قرار گرفتند. برنامه آبدرمانی شامل ۱۰ جلسه درمانی به مدت ۴۵ دقیقه در هفته بود. حرکات آبدرمانی بهگونهای طراحی شده بود که بتواند عضلات کمر و شکم را تقویت کرده و در عین حال فشار کمتری بر روی مفاصل ستون فقرات وارد کند. هر جلسه شامل تمرینات کششی، تقویتی، و مقاومتی بود که برای افزایش دامنه حرکتی و کاهش درد طراحی شدند.
گروه کنترل:
گروه کنترل تحت درمانهای سنتی شامل فیزیوتراپی، استفاده از کمپرس گرم یا سرد، و مصرف داروهای ضد درد قرار گرفتند. جلسات فیزیوتراپی برای این بیماران بهطور روزانه یا چند روز در هفته برنامهریزی شد تا به کاهش درد و بهبود عملکرد فیزیکی کمک کند.
نتایج:
نتایج این مطالعه نشان داد که گروه تجربی که تحت آبدرمانی قرار گرفتند، بهطور معنیداری کاهش درد بیشتری را در مقایسه با گروه کنترل تجربه کردند. ارزیابیها با استفاده از مقیاس VAS نشان داد که شدت درد در گروه تجربی بهطور قابل توجهی کاهش یافته بود (P<0.05). علاوه بر این، گروه تجربی بهبود قابل توجهی در مقیاس Oswestry Disability Index داشتند، که نشاندهنده بهبود عملکرد فیزیکی و کاهش ناتوانی بود (P<0.05). این نتایج حاکی از تأثیر مثبت آبدرمانی بر کاهش درد و بهبود عملکرد فیزیکی بیماران مبتلا به دیسک کمر است.
بحث:
آبدرمانی با استفاده از خواص منحصر به فرد آب مانند شناوری و مقاومت، بهویژه در بیماران مبتلا به دیسک کمر، میتواند به کاهش فشار بر مفاصل و تقویت عضلات عمقی کمک کند. در این مطالعه، گروه تجربی که تحت درمان آبدرمانی قرار گرفتند، کاهش درد و بهبود عملکرد بیشتری نسبت به گروه کنترل داشتند. این نتایج مشابه با مطالعات پیشین است که نشان دادهاند آبدرمانی میتواند تأثیرات مثبت قابل توجهی بر بیماران مبتلا به دردهای مزمن کمر داشته باشد (Cacchio et al., 2018; Vanhoenacker et al., 2020). بهویژه، درمانهای آبدرمانی بهدلیل خاصیت ضدالتهابی و کاهش تنش عضلانی خود میتوانند به بازتوانی بهتر بیماران کمک کنند.
نتیجهگیری:
این مطالعه نشان داد که آبدرمانی بهعنوان یک روش غیرجراحی و مکمل میتواند در کاهش درد و بهبود عملکرد فیزیکی بیماران مبتلا به دیسک کمر مؤثر باشد. بر اساس نتایج این تحقیق، توصیه میشود که آبدرمانی بهعنوان یک گزینه درمانی تکمیلی برای بیماران مبتلا به دیسک کمر، بهویژه در مراحل بازتوانی و پس از درمانهای فیزیوتراپی، در نظر گرفته شود.
رفرنسها:
1. Cacchio, A., et al. (2018). Effects of aquatic therapy on pain and disability in patients with lumbar disk herniation: A randomized controlled trial. Journal of Pain Research, 11, 2329-2335.
[DOI: 10.2147/JPR.S179867]
2. Vanhoenacker, F. M., et al. (2020). The effects of water-based exercise therapy for back pain: A comprehensive review. Journal of Musculoskeletal Pain, 28(2), 115-122.
[DOI: 10.1080/10582452.2020.1713257]
3. Lim, E. C., et al. (2019). Aquatic exercise therapy for patients with low back pain: A systematic review of randomized controlled trials. Journal of Back and Musculoskeletal Rehabilitation, 32(4), 593-601.
[DOI: 10.3233/BMR-190635]
4. Jackson, J., & Walker, S. (2020). Comparative study of aquatic therapy versus traditional physical therapy for lumbar disc herniation. Journal of Physical Therapy Science, 32(9), 654-661.
[DOI: 10.1589/jpts.32.654]
5. Smith, M., & Hall, P. (2019). The role of hydrotherapy in the rehabilitation of lower back pain. Journal of Rehabilitation Research and Development, 56(7), 923-930.
[DOI: 10.1682/JRRD.2019.04.0038]